Maria Montessori urodziła się 31.08.1870 roku we Włoszech w miejscowości Chiarawalle.
Pokonując wiele trudności w 1896 roku z wybitnymi wynikami jako pierwsza kobieta we Włoszech ukończyła studia medyczne.
Następnie rozpoczęła pracę naukową poświęconą dzieciom z upośledzeniem umysłowym. Wstrząśnięta sytuacją dzieci w szpitalach psychiatrycznych, postanowiła przywrócić im chęć do życia. Wkrótce doprowadziła do otwarcia w Rzymie instytut dla dzieci upośledzonych umysłowo. Wspaniałe wyniki zachęciły ją do kontynuowania pracy nie tylko z dziećmi upośledzonymi, ale i zdrowymi.
Następnie Maria objęła posadę dyrektora w rzymskim przedszkolu Casa dei Bambini, gdzie uczęszczało 60 dzieci w wieku 3 – 6 lat.
Otoczenie tak zostało zorganizowane przez badaczkę, aby dzieci mogły same wybierać, czym chcą się w danej chwili zająć. Obserwując rozwój dzieci, ich zainteresowanie materiałami edukacyjnymi z czasem powiększała ilość narzędzi.
Maria Montessori ograniczyła działanie nauczyciela, szła za dziećmi ich potrzebami, zalecała, żeby nie narzucać dzieciom zabawy, nie przeszkadzać w pracy, które same sobie wybiorą. Mimo, iż przedszkole znajdowało się w dzielnicy o wysokiej przestępczości, badaczce udało się stworzyć środowisko, w którym nawet najbardziej nadpobudliwe i głośne dzieci potrafiły skupić się na powierzanych im zadaniach i współpracować w grupie. Wieść o tym osiągnięciu rozniosła się po świecie, a Montessori stała się rozpoznawalna. Co umożliwiło jej rozpoczęcie kształcenia nauczycieli w różnych zakątkach świata.
W roku 1909 opublikowano jej pierwszą książkę pt. „Metoda Montessori”, a w 1929 powstało Assocjatio Montessori Internationale (AMI) – Międzynarodowe Stowarzyszenie Montessori, które zajmuje się kształceniem nauczycieli wg metod Marii Montessori.
Sytuacja polityczna zmusiła Marię do opuszczenia ojczyzny i przeniesienia się do Hiszpanii. W 1934 roku odbył się ostatni międzynarodowy kongres Montessori, w którym uczestniczył m.in. szwajcarski psycholog Jean Piaget, znany dzięki swojej teorii rozwoju psychologicznego. Po powrocie z kongresu stanął on na czele związku Montessori. Jego myśl była bliska pedagogice Montessori. Tak jak ona, podkreślał ogromne znaczenie otoczenia, zwracał uwagę na różne etapy rozwoju dziecka i na okresy szczególnej wrażliwości (tzw. wrażliwe fazy), w trakcie których dziecko jest najbardziej podatne na zdobywanie konkretnej wiedzy.
Maria Montessori interesowała się zajęciami praktycznymi, podczas gdy Piaget poświęcał swój czas na badania naukowe i rozważanie teoretyczne.
Wojna domowa w Hiszpanii zmusiła Montessori do ponownej ucieczki, najpierw do Anglii, a potem do Holandii. Podczas pierwszych lat po wojnie wiele podróżowała, wygłaszając odczyty w różnych częściach świata. Nawiązywała kontakty ze znanymi ludźmi, m. in. Mahatmą Gandhim i Zygmuntem Freudem. Ostatnie lata życia spędziła ze swoją rodziną w Holandii. Maria Montessori zmarła w 1952 roku, przeżywszy 82 lata. Faszyzm, dwie wojny światowe, wojna domowa w Hiszpanii, internowanie przez 5 lat w Indiach boleśnie ją doświadczyły i utwierdziły w przekonaniu, że człowiek musi się zmienić, że pokój i wspólnotę należy kształtować od najmłodszych lat. Maria Montessori była wielokrotnie nominowana do Nagrody Nobla.
*(K. S. Wennerstrom, M. B.Smeds, Pedagogika Montessorii w przedszkolu i w szkole.)
